*33* Tunda ya gama ya kwanta gefenta ya rumgumeta tsam a jikinshi, a hankalce yake sauraren numfashinta dake sauka a kan k’irjinshi mai d’umin gaske, irin yanda take ta shashek’ar kuka, ga jikinta da yake jin yana d’an sake d’aukar zafi, wanda idan ba zuzutan lamarin yake ba zai iya cewa har rawar d’ari yake jin jikin na ta na yi, hakan yasa shi sake matseta a jikinshi gam tausayinta na k’ara ratsashi, irin yanda ta jure bata masa hargagi ba, ba tayi ihu ba sai fawwalawa Allah komai, dan tunda ta ji an shiga ta tabbatar ya ratsata kawai ta saki jikinta sai hawaye da take. Hannu ya zura ya k’ara jayo zanin rufar ya rufeta ruf, hannun ya kuma sa wa yana shafa gashinta daya warwatse yana maida mata shi baya, haka suka ci gaba da zama saida ya ji komai na sa a yanzun ya zama daidai, numfashinshi ya fara fita sannu sannu, gumin daya had’a ya tsane a jikinshi sannan ya sake mannata a jikinshi, cikin tausashiyar murya ya furta “Sannu kin ji, sannu, kina jin zafi ne?” Saida ta sauke wasu numfarfashi a gaggauce sannan ta d’aga masa kai alamar e, sake d’an matseta yayi yace “Zai daina kinji, kiyi hak’uri.” Cikin muryar kuka da har ta disashe abunda ba’a saba ba tace “Yanzu…ne ka ga…ya dace…ka ban ha…k’uri?” Murmusawa yayi yace “Ki yi hak’uri na ce, nan gaba idan zan yi zan fara baki hak’uri.” Kiciniyar tashi ta fara daga jikinshi, amma yanda ta ji ya rik’e gam yasa ta saki wani marayan kuka tana fad’in “Ka yi hak’uri yal’ab’ai, dan Allah karka sake min abun nan da ka yi da zafi sosai…” Rufe mata baki yayi da tafin hannu yace “Ba yanzu nake nufi ba, sai…” Yanda take zillewa yasa bai gama fad’a sai kuma yayi saurin fad’in “Wai dakata, me ma ya shigo dake d’akina a wannan daren?” Fashewa tayi da kuka ta ja zanin rufar ta rufe fuskarta, da sauri ya sauka daga gadon yana fad’in “Shikenan fa, bari na taimaka miki.” Da sauri ya nufi wajen mab’allin wutar ya kunna, hasken daya had’e d’akin yasa Ayam saurin sake rintse idonta ta dunk’ule cikin zanin, k’arasowa yayi ya jaye darar da niyyar tallabota, rik’e zanin tayi gam cikin masifa tace” Bana so.” Sakin zanin yayi ya tab’e baki ya juya ya shige ban d’aki, tana jin k’arar ruwa alamar fitowarshi ba yanzu ba ta bud’e fuskarta, abinda ta tambayi kanta shi ne” Ta ya ma zan had’a ido da kai? Mugu azzalumi, sai na sa Pah na ya cire min kan ka.” Zura k’afafunta tayi k’asa tana rintse ido, jikinta baya mata wani ciwo dan ta saba da motsa jiki, saidai Allah na gani k’asan nan na ta bala’i zugi yake mata kamar ta kama ruwa da barkono, zafi rau wurin ga wani curewa da yayi kamar an k’ulleshi. Yunk’urwa tayi ta mik’e tsaye kan k’afafunta, juyawa tayi ta lalubi rigarta doguwa da pant d’inta daya jefo k’asa, da sauri ta zura rigar pant d’in kuma tattareshi a hannunta ta rik’e, takawa ta fara yi cikin sand’a har ta bar d’akin ta nufi na mahaifiyarta dan ita take da buk’ata a yanzu a halin da take ciki. *Tun* fitarta kuma sarki Musail ya fara k’ok’arin cire rigar jikinshi, saukowa tayi daga kan gadon tana fad’in “Kar ma ka fara, ka daina kusanta ta tunda dai kai ba Allah ne a gabanka ba.” Fizgota yayi ya had’a da jikinshi ya tallabo hab’arta yana kallon k’wayar idonta yace “Ke zaki hanani abinda na yi niyya ne ? Kar fa ki manta ke matata ce.” Tureshi tayi a jikinta tana fad’in “Ban maka musu ba, amma aure na da kai ya kusa k’arewa.” Da azama ya tunkareta daga shirin ficewar da take ya sake figo siririn hannunta, a hassale ta juyo har tana fad’awa k’irjinshi, gam gam ya matseta a jikinshi cikin b’acin rai da rad’a kamar a kunne yace” Me yasa ba ki da tunani ne ? Ta ya za ki barta cikin wannan had’arin? Me yasa bata bar nan d’in na kamar yanda…” Yanda take ta gilma idonta akan fuskarshi ne yasa shi d’auke idonshi yace” Share kawai.” Da mamaki murya a tausashe tace” Me kake magana a kai? Wacece wai?” Gashinta ya fizga da k’arfi ya d’aga kanta sama suna sake kallon juna da kyau, had’a bakinshi yayi da na ta ya shiga tsutsa da sauri sauri tare da d’aukarta yana neman direta kan gado, bille bille ta fara tana neman ya sauketa. *A* lokacin ne Ayam ta saki ihun nan na farkon ganin Umad kafin kuma ta suma, dukansu sun ji hakan yasa Musail sakin Juman ba tare daya shirya ba, dan a zuciyarshi ya ji kamar an yakushe shi da k’arfi, a sukwane ya fita a d’akin saidai bai san ina zai nufa ba, kusan dai a falon nan babu inda bai duba ba amma babu ita, kuma fadawan dake bakin k’ofa sun tabbatar masa ba fita tayi ba, har d’akin Ayam d’in saida ya shiga bata nan, sai kawai ya koma d’akin Juman cikin fad’a yana fad’in “Kin gani ko? Tana ina yanzu? Me ya sameta?” Kamar wacce ke kallon bak’on abu haka ta kallehi tace “Wai wacece ka ke nuna damuwa a kan…” A tsawace hankali tashe yace “Ban sani ba, ‘yata na ke miki magna a kai Juman, me ya sameta?” K’wafa yayi ya juya zai fita tayi saurin rik’o hannunshi, cak ya tsaya ya juyo yna kallonta, kamar zata fashe da kuka ta marairaice tace “Me ya sameta? Wani abu ka shirya a kan ta dama? Shi ya sa tana baccinta a jikina ka korata daga d’akin nan? Musail me ya sa ? Me yasa zaka kashe min yata?” Fizge hannunshi yayi yace “Ni ban kasheta ba, sake ni.” Tare k’ofar tayi da sauri tace “Babu inda zaka je Musail, ‘yata fa, wallahi Allah sai ka nemo min yata.” A harzuk’e dan ya fi ta shiga tashin hankali yace “Kuma daga nan ne zan nemo miki ita d’in?” Fashewa tayi da kuka ta sulale a bakin k’ofar kamar ranta zai fita, sunkuyawa yayi yace “Juman, ki kauce a hanyar nan na je na duba na ga halin da ‘yata take ciki, idan muna nan kuma wani mummunan abu ya faru da ita fa?” Da sauri ta tashi tsaye ranta b’ace ta fara kai masa bugu a k’irji tana cewa “Kar ka sake kiranta da ‘yarka, yata ce ni kad’ai Musail, duk abinda ke faruwa ai kai ne mai alhakin k’ullashi.” Rik’e hannayenta yayi duka biyun ya mannata a k’irjinshi ya tallabe kanta ta baya yana kiran “Shiiiiiiiiii! Ya isa haka, ya isa haka na ji.” Bata daina fad’in “Bai isa d’in ba, mugu azzalumi, kana so ka kashe ‘yarka ta cikinka da hannunka, wallahi Allah sai ya mana hisabi, ba zan tab’a yafe maka abubuwan da ka min ba, ka rabani da iyayena, ka rabani da masoyi na sannan ka rabani da yata ma yanzu? Me ya rage min yanzu da baka d’aukeshi ba? Fad’a min me ya rage? Rayuwata? To ka d’auka gani gabanka…” Had’a bakinshi yayi da na ta a zafafe yana tsutsa tare da yakice rigarta ta k’arfi da yaji ya nufi gado da ita, a hassale ya jefata ya kuma bi kanta ya taushe, da sauri sauri da kuma alamar k’eta ya bud’e k’afafunta yana son ankarar da ita ta dawo hayyacinta. K’in yarda tayi da hakan ta hanyar kokowa da shi tana ta bille bille da dukansshi tana fad’in “Ka d’agani, ka d’agani na ce Musail, Allah ya isa tsakani na da kai, mugu azzalumi, kuma da yardar Allah zaka ga k’arshenka.” Cikin fitar hayyaci duk da yau ya shigo d’akin na ta ba’a bige ba, amma haka ya ware iya k’wanjinshi ya auna mata mari a fuska, bala’in daya ratsata ta hanyar d’aukewar jin ta da ganinta yasa tayi gum da baki ta dakata daga shure shuren. Ban da” Suuuuuuiiiuuiuuuuu!” Ba abinda take ji a kunnenta, gashi dai idonta na kallonshi amma a zahirin gaskiya ba ganinshi take ba, a tsawace cikin b’acin rai yace” Ke wacece irin macece wai? Me yasa kike min haka Juman? Dan kin jima da gane rauni na a kan ki ne? Sau na wa ina k’ok’arin zama na k’warai a duniyar nan ? Amma ke d’in nan ke kika dakusar da ni, k’iyayya hauka ce? Dan ba kya so na sai a ka ce ke min komai da ranki yake so? Me ye haka wai Juman? Yanzu akan wanene dalili ne zaki hanani fita na ga halin da ‘yarmu take ciki? Me yasa ba zaki bani damar aikata aiki k’waya d’aya tak na gari ba kafin mutuwa ta?” D’agata yayi ya zauna gefenta yana dafe kanshi dake matsanancin ciwo kamar ana buga masa guduma, cikin sanyin murya yake fad’in” Bana son haka Juman, bana so ina muzguna miki, amma dayawancin lokuta ke kika kai ni bango, ban san me ya sa ba?” Jiki a mace ta tashi zaune tana gyara rigarta, gefen fuskarta ta tab’a inda take jin kamar ya kumbura, cikin kuka mai raunin gaske tace” Baka so na Musail, da kana so na da baka min abubuwan da ka min ba, baka so na ni da Zafeera, Zafreen kad’ai kake so ita data d’auko hallayarka.” A marairaice ya kalleta yace” Juman ina sonku mana, ku fa na wa ne, me yasa ba zaki karanta ko da kad’an daga wani abun alkairi dana aikata a rayuwata ba? Tabbas na san na yi laifuka masu yawa, amma ki….” Sai kuma ya dafe kanshi ya sunkuyar da shi k’asa yana rintse ido, kallonshi tayi sai kuma ta tab’e baki ta kawar da kanta. Shi ya kasa cewa komai saboda bala’in da kansa ke mishi, ita kuma ta k’i magana saboda haushinsa da takaici, saida suka d’auki minti ashiri da biyar a haka babu mai k’wak’waran motsi, a hankali ya d’aga kanshi sama yna jan dogon numfashi kafin ya kalleta yace “Juman, na tabbata da zan yi fitar rai a gabanki ba zaki taimaka min da komai ba bare ki damu.” Jinjina kai yayi ya mik’e tsaye yace “Nagode Juman.” Kallonshi tayi da sauri jin yayi magana da wata murya, ganin ya juya zai fita yasa ta saurin fad’in “Godiya a kan me?” Malalacin murmushi ya mata yace “A kan haifa min ababen soyuwata.” Yana fad’a ne ya juya zai fita sai kuma aka k’wank’wasa k’ofar, da sauri ya k’arasa tare da bud’ewa, Ayam ce ta shigo a wani mugun yanayi a d’imauce, da sauri ya rik’o damatsen hannayenta cike da kulawa yace “Zafeera, lafiya? Me y sameki?” Murmushi ta k’ak’aro mai kama da kuka tana k’ara cukuikuiye pant d’inta, da gudu Juman ta k’araso ta rik’ota ita ma tana k’are mata kallo, hankali a matuk’ar tashe ta lumshe ido dan ita har ta ga abinda shi bai gani ba ta furta” Illa lillahi wa’inna ilaihi raju’un! Hasbunallah wani’imal wakil.” Bud’e ido tayi ta kalleta ta matso hawaye da k’arfi tace” Ayam garin ya ya hka ta faru? Wa ye?” Pik’i pik’i tayi da ido ta dukar da kanta tana duba jikinta, to me ta gani a nan ita kuma? Me take ma nufi da tambayarta? Jawota tayi zuwa cikin d’akin saida ta kai ta har bakin gado ta zaunar da ita, a lokacin ne Musail ya iya lura da yanda Ayam d’in take shi ma musamman ma tafiyarta. Da sauri ya dafe kanshi ya k’arasa gaban gadon gefen Ayam din shi a ya zauna, rintse ido yayi sosai yana sake matse kan shi dake sarawa sosai. Durk’usawa Juman tayi ta kama hannuwanta suna kallon juna tace “Ayam fad’a mana me ya faru da ke?” Hawaye ne suka fara bin fuskarta kafin tace “Kiyi hak’uri Mah, ba laifina ba ne ni ma, tsautsayi ne.” Jan majina tayi sai Musail daya d’ago da sauri ya dubeta da kulawa yace “Waye Zafeera? A gidan nan ya ke?” Fashewa tayi da kuka tana kallonshi ba tace komai ba, dafa kafad’arta yayi yace “Ki daure ki fad’a mana kinji, mu iyayenki ne, zamu bi miki hakk’inki ta ko wace hanya.” Jinjina kai Juman tayi tace “Hakane Ayam, ki fad’a mana kinji?” Girgiza kai tayi cikin kuka tace “A’a Pah, ku barshi kawai na yafe mishi, bana so wani abu marar kyau ya faru tsakaninku, shi ma daga babbar masarauta yake, nasan ba halinsa b…” D’aga mata hannu sarki Musail yayi alamar tayi shiru, dan har ya gane shaid’anin da yayi aika aikar nan, nauyayyar ajiyar zuciya ya sauka dan dama tashin hankalin bai wuce ya ji waninsa ne ya karb’e budurcinta ba shi ba (Musail d’in nan fa akwai ayar tambaya kan shi). Kama hannun Juman yayi suka nufi k’ofa, cikin rad’a yana kallonta yace “Karki d’aga hankalinki a kan wannan, ki dai taimaka mata ta ji dad’in jikinta.” Da mad’aukakin mamaki tace “Me? Kana so ka ce min babu wani matakin da zaka d’auka?” K’asa k’asa yace “Babu, ki yi abinda na ce.” Cikin d’aga murya tace “Ka fad’i haka mana, saboda dama ba damuwarka ba ce ita d’in, to amma ka sani tana da uwa, ni ma kuma ina da iyaye sannan suna da iko a hannu, wallahi ko zan mutu saina k’watar mata ‘yancinta.” Zai yi magana sai kuma ya kalli inda Ayam ke zaune, ganin ta k’ura musu ido ya sa shi jan hannunta suka fita a d’akin, bakin k’ofar suka tsaya inda yace” Wai ke me ya sa baki da hankali ne? Ni ne nan mahaifinta, kuma haka na ce kiyi dole ki yi.” A hassale ta fashe da kuka tace” Musail ka kuwa san me kake magana a kai? ‘yarmu fa alamu sun nuna gyad’e aka mata kuma a cikin gidan nan, me yasa zamuyi shiru ba zamu nemi mai laifin sannan mu hukuntasu?” Girgiza kai yayi ya ja tsaki kawai ya wuce ya barta nan tsaye, share hawayenta tayi ta bud’e k’ofar ta shiga ciki, bata yarda ta kalli Ayam ba ta wuce ban d’aki dan had’a mata ruwan da zata ji dad’in jikinta. Ayam ma daga zaunen hawaye take yi na abinda ya sameta, da kuma abinda ta gani daga iyayen na ta, rashin jituwar yayi yawa haka, wanda ta san kuma k’iyayyar da mahaifiyarta ke wa mahaifinta ita ce silar komai, a yanzu kam bata ganin akwai wani abu da zatayi da zata siyawa mahaifinta wannan soyayyar da shekaru ashirin da shida suka kasa siya masa, tunda bata san yanayin zamansu ba ta b’angaren kyautatawa. *Alhamdulillah* The post Lu’u Lu’u 33 first appeared on 2gNovels.com.ng. [ad_2]
